Μια και αυτές τις μέρες το θέμα της παιδείας γίνεται επίκαιρο (ξανά), να μια καλή ευκαιρία να πω μια σκέψη πάνω σε ένα θέμα που πραγματικά με εκνευρίζει: η (δήθεν) υποχρηματοδότηση της (τριτοβάθμιας) εκπαίδευσης μας. Ακούω πολύ συχνά τα πάντα να αποδίδονται σε αυτήν, με μοναδικό στοιχείο κάποιους απλοικούς ισχυρισμούς (και κραυγές άλλες φορές) σχετικά με το 3,5% το 5% ή το επιθυμητό 15%, αυτά είναι τα διάφορα νούμερα που ακούγονται ως μία απερίσκεπτη και "ανέξοδη" (τι πρωτότυπο αληθεια!!!) πλειοδοσία.
Θέλω να ισχυριστώ ότι η παιδεία μας χρηματοδοτείται επαρκώς? Οχι φυσικά. Πάντως δεν είναι η (λεγόμενη) υποχρηματοδότηση το νούμερα ένα πρόβλημα σίγουρα. Πιστεύω ακράδαντα πως αν κάποτε γίνει μία πραγματικά αξιόπιστη στατιστική, που θα υπολογίσει τη χρηματοδότηση ανά πραγματικό φοιτητή, ανά πραγματική διδακτική ώρα, ανά πραγματικό πτυχιούχο, με πραγματική θητεία και προσφορά του πτυχιούχου αυτού στην επιστήμη που σπούδασε, θα φαίνονταν ξεκάθαρα νομίζω το αστείο της (δήθεν) υποχρηματοδότησης.
Ποιά είναι τα γεγονότα κατά τη γνώμη μου:
α) μέ βάση τα αποτελέσματα που παράγει η παιδεία μας όχι απλώς δεν υποχρηματοδοτείται αλλά μάλλον υπερχρηματοδοτείται, και έχω τη διαίσθηση, τρομάζω θα έλεγα, ότι ειναι από τις πιο πλούσια χρηματοδοτούμενες παγκοσμίως.
β) με αυτή τη δομή, οργάνωση και νοοτροπία που υπάρχει στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όσα χρήματα και να δοθούν ελάχιστο επιπλέον αποτελέσμα θα παραχθεί. Όσοι ζήσαμε από μέσα (στα διάφορα τριτοβάθμια ιδρύματα) διαπιστώσαμε την απίστευτη σπατάλη χρημάτων (π.χ. οι διάφορες δράσεις ΕΠΕΑΕΚ) για την παραγωγή περιορισμένου (ως και ανύπαρκτου σε ορισμένες τρανταχτές περιπτώσεις) αποτελέσματος. Θα μπορούσα να διηγηθώ πολλές αστείες (τραγικές για ορισμένους) συγκεκριμένες ιστορίες για να στηρίξω αυτό τον ισχυρισμό, αλλά αυτό το αφήνω προς το παρόν.
γ) Η (δήθεν) υποχρηματοδότηση είναι απλώς το άλλοθι για ανθρώπους που για διάφορους λόγους (υπάρχει όλη η γκάμα των ανθρώπων εδώ: άλλοι βολευονται, άλλοι απλώς δεν μπορούν-τι πιο ανθρώπινο, μερικές φορές απαιτεί φαντασία, άλλες απαιτεί αποτελεσματικότητα) δεν θέλουν να δουν την πραγματική αλήθεια, δηλ. ότι με τα χρήματα που υπάρχουν τώρα θα μπορούσε να παραχθεί ίσως και το διπλάσιο (μετρήσιμο) αποτέλεσμα
δ) λίγο πολύ ότι ανέφερα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ισχύει και για τις άλλες βαθμίδες.
Δεν θέλω να πω άλλα πράγματα. Οσοι ζουν από μέσα την κατάσταση (φοιτητές, καθηγητές κλπ) γνωρίζουν. Καλώ όμως όλους όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την παιδεία, και πιστεύω ότι είναι οι περισσότεροι, ας αφήσουν κατά μέρους αυτό το αστείο της (δήθεν) υποχρηματοδότησης, γιατί ορισμένες φορές με κάνει δυστυχώς να κλαίω από τα γέλια.
mike salampasis 